مشاوره کودکان

• فرزندان آیینه تمام نمای والدین هستند.

• لجبازی های کودکان از سن 2 سالگی شروع می شود و در سن 3 تا 4 سالگی شدت می گیرد و در 6 تا 7 سالگی از بین می رود.

• هیچ گاه فرزندتان را با دیگری مقایسه نکنید. حتی دوقلو های یک تخمکی هم با یکدیگر فرق دارند.

• از ناپلئون سوال کردند از چه زمانی به فکر بچه دار شدن افتادید؟ گفت 5 سال قبل از ازدواج.

• نوزادی که بین 37 تا 42 هفته بارداری (فول ترم) متولد شده باشد معمولا بین 2700 تا 2900 گرم وزن دارد درحالی که نوزاد اگر قبل از 37 هفته بارداری متولد شود نوزاد نارس(پره ترم) بوده و وزن کمتری دارد و از دست دادن وزن تا حداکثر 10% وزن زمان تولد در طی روزهای اول زندگی طبیعی می باشد.

• گریه کردن نوزاد به معنای ایجاد ارتباط و جلب توجه می باشد.

• یک نوزاد درر شبانه روز به ازای هر 10 ساعت خواب، یک ساعت کاملا بیدار می باشد.

• نوزادان از ابتدای تولد رنگ ها را تشخیص داده و توانایی دنبال کردن اشیا را دارند. آنها قبل از تولد توانایی شنیدن را دارند ولی شنیدن صدای انسان را ترجیح می دهند. نوزاد بوی مادر خود را از سایر بوها تشخیص می دهد. صحبت کردن با نوزاد باعث لذت او و سبب تکامل اجتماعی او می شود.

• حداقل در 6 ماه اول زندگی کودک را روی تختخواب والدین نخوابانید و برای او تشک مخصوص داشته که سفت بوده و پوشش زیادی نداشته باشد و اورا به پشت بخوابانید.

• در دوماهگی بزاق دهان کودک زیاد می شود و این موضوع به دلیل این است که نوزاد هنوز آنقدر تکامل نیافته که یاد بگیرد چگونه بزاق دهان خود را ببلعد.

• کودکان در سن 4 ماهگی می خندند و با افرادی که دوست داشته باشند ارتباط برقرار می کنند. راه این ارتباط چشم ها می باشد. سعی کنید برای کودکتان کتاب بخوانید، از کتاب های بی محتوا و بی اثر(خر ناقلا، مورچه سفید، ...) اجتناب کنید. توصیه می شود کتابهای بین المللی مانند اشعار حافظ، گلستان و بوستان سعدی خوانده شود. این روش تکامل گفتاری کودک را تقویت می کند.

• از سن 9 ماهگی آموزش توالت کردن را به تدریج شروع کنید، مثلا بگویید:«پوشک تو امروز خیلی خیس شده بیا آن را تمیز کنم و خشک شوی» فرزند شما با عبارت «خیس» و «خشک» آشنا می شود و راحتی و آرامش را تجربه می کند.

• والدین عزیز؛ حتما قبل از 5 سالگی فرزندتان، بارداری دوم را برنامه ریزی کنید. معمولا خواهران و برادران در این موقعیت زمانی می توانند به جای والدین نقش آنها را انجام دهند و رقابت در این سن به مراتی کمتر از فاصله های سنی کمتر است. یکی از آرزوهای کودکان 5 ساله مرگ پدر و مادرشان است(پدر و مادرم نمی گدارند مستقل باشم. این را بخور آن را نخور، این را بپوش آن را نپوش، اینجا برو آنجا نرو،...) با تولد فرزند جدید بر اساس نیازهای خاص نوزاد شیرخوار احساس استقلال در فرزند اول به وجود می آید.

• هیچ کس در جهان قادر نیست جایگزینی برای نوازش پدر و مادر پیدا کند و شنیدن هیچ صدایی در جهان برای نوزاد دلنشین تر از شنیدن صدای نفس کشیدن مادر نیست.

• کودکان بدون محبت در معرض خطر بیماری های جسمی و روانی هستند.

• تماس چشمی یکی از قوی ترین سیستم های ارتباطی است که در اختیار داریم. سیستم بینایی نوزاد از نظر بیولوژیکی طوری تنظیم شده است که تفاوت میان چشمان والدین و سایرین را از هم تشخیص می دهد لذا برخورد چشمی می تواند نشانه قوی برای سلامت سیستم فیزیولوژیکی فرزندتان باشد.

 

 

• کودکانتان را ماساژ دهید تا ضریب هوشی آنها افزایش یابد و اندامهای متناسب و قوی داشته باشند. صبح زمان خوبی برای ماساژ است، در برخی نوزادان ماساژ قبل از خواب نوعی تخلیه آخرین انرژی های موجود در بدنشان است اما برای بعضی ممکن است ناخوشایند باشد لذا برای این گونه کودکان بعد از خواب زمان مناسبی برای ماساژ است.

• ماهیچه های نوزاد تنها یک چهارم از وزن او را تشکیل میدهند و آنقدر کامل نشده اند که بتوانند فشار زیادی را تحمل کنند؛ میزان فشار روی بدن نوزاد باید به اندازه فشار روی گلبرگ یک گل باشد.

• ماساژ نوزادان یک لمس و نوازش محبت آمیز است که نوزاد را از ترس و هیجان دور می کند و به نرمی و ملایمت نوع دوستی و شجاعت وی می افزاید. ماساژ باعث کاهش درد و اضطراب می شود.

• ماساژ هنر قلب و دست است که بر ذهن و روح اثر می کند.

• ماساژ نوزاد عصبانیت شما را کاهش می دهد.

• زندگینامه قاتلین، تروریست ها و دیکتاتور ها نشان می دهد که والدین خشن و مستبدی داشته اند که مورد غفلت واقع شده اند.

• هنگامی که در بیرون از منزل هستید به کودک اجازه دهید به تنهایی در پارک یا پیاده رو قدم بزند.

• برای راحتی در دندان در آوردن کودک می توانید اندکی عسل را روی لثه او ماساژ دهید.

• به کودکان آموزش دهید که به بزرگسالان احترام گذاشته و به صحبت های آنها گوش دهد.

• کودک از والدین تقلید می کند، اگر منظم و مرتب بودید او هم از شما آموزش می گیرد.

• در 11 ماهگی کودک کفش ها و جورابها را خودش درمی آورد، حوصله کنید و شما دست به کار نشوید.

•  کودک در 10 ماهگی سعی می کند خودش غذا بخورد و از تعارف کردن غذا با قاشق خودش به دیگران لذت می برد؛ با او همراهی کنید و قاشق را از دست او نگیرید. مسواک کردن بدون خمیر دندان را در این سن به کودک آموزش دهید. در این سن کودکان از دستورالعمل های ساده پیروی می کنند.

•  اسباب بازی و کودک
   1- اسباب بازی گران قیمت خریداری نکنید. 2- کودک را تشویق کنید تا یک اسباب بازی دلخواه و مطلوب انتخاب کند. 3- بگذارید موقع خواب اسباب بازی دلخواه او در کنارش باشد. 4- از مخفی کردن اسباب بازی دلخواهش برای تنبیه او استفاده نکنید. 5- محل نگهداری اسباب بازی را به کودک نشان دهیدد تا زمانی که آن را لازم ندارد در محل خودش قرار دهد. 6- کودک شما مالک اسباب بازی خودش است شما مالک اسباب بازی های او نیستید. 7- اگر اسباب بازی را زودتر از زمان مورد نظرتان شکست بلافاصله مثل آن را خریداری نکنید. 8- اسباب بازی های کودک را به هیچ وجه مرتب نکنید، اگر در چیدمان آنها از شما کمک خواست او را کمک کنید.

•  چه موقع می توان پوشک را از کودک گرفت؟
   1- بتواند راه برود. 2- ادرار خود را بتواند نگه دارد و مثانه او برجسته شود. 3- بعد از یک خواب کوتاه با پوشک خشک بیدار شود. 4- بخواهد که استفاده از توالت را یاد بگیرد. 5- تعویض پوشک کثیف را از مادر تقاضا کند.
   این شرایط از 12 ماهگی به تدریج به وجود می آید.

• تعداد زیادی از بچه ها برای حمام رفتن از بی لباس بودن اصلا خوششان نمی آید؛ سعی کنید لباس هایشان را یکی یکی از تنشان در بیاورید و بین درآوردن لباس فاصله بیندازید تا یکباره احساس ناامنی نکنند. میتوانید لباس های او را داخل حمام درآورید.

 

• قبل از اینکه حمام کردن نوزاد را آغاز کنید صورت او را بشویید، به صورت ناگهانی به صورت نوزاد آب نپاشید، بچه ها از اینکه یکدفعه تمام بدنشان خیس شود اصلا خوششان نمی آید. وقتی تمام بدن بچه را شستید سپس سر او را بشویید.

• برای رفع ترس از حمام در کودکان بزرگتر می توانید از آنها بخواهید که با شستن اسباب بازی هایشان شروع کنند تا حمام رفتن برای بچه به یک تفریح تبدیل شود.

• بعضی از بچه ها در هر سنی از اینکه آب به سر و صورتشان ریخته شود و داخل چشمهایشان برود متنفر هستند چه برسد به اینکه صابون و شامپو وارد چشمانشان شود؛ هیچ وقت آب را از بالا و یک دفعه روی سر و صورتشان نریزید، هرگز برای شست و شوی سر آنها از دوش هایی که آب را با فشار به سر و صورتشان می پاشد استفاده نکنید. اگر سر او را اندکی پایین نگه دارید و آب را از پشت سر او بریزید تا از پشت گوش های او پایین بریزد و به چشم هایش راهی پیدا نکند.

• چشمان شما، موهایتان، لبخندتان، بوی شما و لحنی که برای کودک داستان یا شعر می گویید نه تنها توجه او را به شما جلب می کند بلکه واکنش گرم و دوست داشتنی از سوی او برای شما در بر خواهد داشت.

• شاید شما در ماه 100 بار فرزندتان را در آغوش بگیرید و فقط یک بار او را بزنید،همان یک بار تنبیه بدنی انقدر در ذهن او می ماند که 100 بار آغوش گرفتن به خاطرش نمی ماند. تنبیه بدنی، جایگاه والدین را در نظر کودک بی ارزش می کند.

•  روزهای اول تولد، شیر مادر زرد رنگ و غلیظ بوده که «کلستروم» یا «آغوز» نامیده می شود و حاوی مقادیر زیادی پروتئین و آنتی بادی های مختلف می باشد. برای نوزاد خیلی مهم است که بلافاصله و حداکثر نیم ساعت پس از تولد شروع به تغذیه از پستان مادر نماید. هرچند وی در ابتدا همان تماس با پوست مادر را لازم دارد که همین تماس به معنی تغذیه خواهد بود.

• شیردهی با شیر مادر مطمئن ترین، طبیعی ترین و ساده ترین راه تغذیه کودک در سال اول زندگی است. این کودکان در طول عمر خود کمتر بیمار می شوند و از ضریب هوشی بالاتری برخوردار هستند و کمتر دچار بزهکاری اجتماعی می شوند.

• نوزادان در هر 24 ساعت بین 8 تا 10 مرتبه شیر می خورند و با رشد کردن وی تعداد این دفعات کاهش می یابد.

• توصیه می شود که کودک در 4 تا 6 ماه اول زندگی با شیر مادر تغذیه شود.

• از شیر گرفتن به معنی قطع کامل شیردهی با شیر مادر نیست بلکه باید تدریجی انجام شود و کم کم غذا جایگزین آن شود. خودسرانه مکمل های ویتامین و مواد معدنی برای کودکان استفاده نکنید.

• آهن خوراکی در کودکانی که از شیر مادر تغذیه می کنند از 6 ماهگی شروع می شود اما اگر نوزاد نارس بوده است از یک ماهگی شروع می شود.

• بهتر است شیرخواران در سال اول تولد شیر گاو نخورند زیرا باعث خونریزی های خفیف روده ای و تشدید کم خونی می شود.

• سازمان بهداشت جهانی تغذیه با شیر مادر را به عنوان مکانیسم پیشگیری کننده از ایجاد آلرژی غذایی تایید نموده است.

• برای پیشگیریی از پوسیدگی دندان به موارد زیر توجه کنید:

1. هرگز کودک را با شیشه شیر در رختخواب رها نکنید.
2. به مدت طولانی از پستانک استفاده نکنید.
3. بعد از هر وعده غذایی کودک دندان ها و لثه او را با یک پارچه یا اسفنج تمیز جهت برداشت پلاک ها تمیز کنید.
4. مایعات شیرین شده در شیشه شیر کودک نریزید.
5. اجازه ندهید کودک در حالی که سینه مادر یا شیشه شیر در دهان دارد بخوابد.
6. وقتی کودک به سن دو سالگی رسید مسواک زدن را در ابتدا بدون استفاده از خمیردندان شروع کنید.

 

• چرا دندان ها کج و بد شکل رشد می کنند؟

1. کودک شست یا پستانک خود را می مکد
2. افتادن پیش از موعد دندان ها
3. دیر افتادن دندان های شیری
4. تنفس دهانی که ناشی از آلرژی یا عفونت های تکرار شونده و لوزه ها باشد.
5. وجود دندان های درشت در دهان
6. در موارد نادر، بیماری های لثه باعث جابجایی دندان ها از محل خود می شوند.

• یبوست در کودکان: تنبلی در دفع مدفوع و بی توجهی در آموزش توالت رفتن سبب یبوست در کودکان می شود که علائم آن عبارتنداز:

1. شکم های کودکان باد کرده است و گاهی درد می کند.
2. بدون هیچ دلیلی از رفتن به توالت امتناع می کنند.

• علت این رفتار کودکان می تواند موارد زیر باشد:

1. درد ناشی از تخلیه مدفوع به دلیل تنگ بودن مقعد.
2. تجربه دفع دردناک.
3. تجربه تنبیه والدین در توالت امتناع از توالت رفتن.
4. سخت گیری والدین وسواسی راجع به نظافت بعد از توالت.

• راه چاره چیست؟

1. با غذاهایی مانند سوپ، میوه ها و سبزیجات، حدف چای و جایگزین روزانه 5 لیوان آب می توان اجابت مزاج کودکان را راحت تر نمود.
2. استرس و دعواهای خانوادگی کاهش یابد.
3. سخت گیری در نظافت وسواسی کاهش یابد.
4. به کودک آموزش دهید مدفوع جرئی از بدن او نیست و نیاز به خروج دارد.
5. یک اسباب بازی از کودک را در توالت بگدارید تا تشویق شود.
6. هیچ وقت بابت توالت او را تنبیه نکنید.
7. به علل به وجود آورنده یبوست آگاه باشید

.

• کودکانی که از خواب وحشتناک بیدار می شوند؟
  کودکانی که از خواب وحشتناک بیدار می شوند اکثرا در رختخواب خود مینشینند و فریاد می کشندیا گریه می کنند و یا به طرف اتاق خواب پدر و مادر می آیند و تقاضای کمک می کنند. علت این رفتار کودکان می تواند موارد زیر باشد:

1. فیلم های ترسناک تلویزیون یا ویدئو
2. خواندن داستان های کتاب های ترسناک
3. شنیدن وقایع ترسناک از اطرافیان
4. دعواهای خانوادگی یا مدرسه
5. تکالیف درسی سنگین و تنبیه بدنی یا زبانی معلم
6. تب بیمارگونه، دیر غذا خوردن یا زیاد غذا خوردن شبانه

• رفتارهای معالجه کننده والدین:

1. وقتی فریاد می کشد بی آنکه از خواب بیدار شود او را نوازش کنید و کودکتان را از خواب بیدار نکنید.
2. اگر کودک بیدار شد او را در آغوش بگیرید و یک لیوان آب به او بدهید و نوازشش کنید.
3. با او صحبت کنید، طنین آرامش بخش شما او را تسکین می دهد.
4. اگر گفت چراغ را برایم روشن کن، روشن کنید.
5. اگر به طرف تختخواب شما آمد او را به تخت خودش برگردانید و سعی کنید پیش او بمانید تا زمانی که خوابش ببرد سپس اتاق را ترک کنید.
6. شب ها یک چراغ خواب با رنگ های صورتی روشن، زرد یا بنفش روشن کنید.
7. علت به وجود آورنده خواب های وحشتناک را حذف نمایید.
   کودکانتان را شجاع تربیت کنید.

• اگر می خواهید فرزندتان به آنچه گفته می شود دقت کرده و آن را انجام دهد دو کار را انجام دهید

1. .صبور بوده و زود از کوره خارج نشوید، سعی کنید آهسته و تدریجی حرکت کنید
2. .گفتارتان را در لفافه نگویید، واضح و آشکار خواسته خود را مطرح کنید و کنایه نزنید
3. دستورات تنبیهی را در غالب سکوت اعلام کنید، چون مهارت سکوت بیش از مهارت حرف زدن اثر گذاری دارد

 

• تنها کسی که در دوران کودکی می تواند به نیازهای جسمی و روحی کودک به صورت مناسب پاسخ دهد، مادر است. نوزادانی که در بدو تولد مادرشان در حین زایمان فوت می شود، ضروری است که فردی جدید سریعا نقش مادر را به عهده بگیرد. این فرد بایستی از الگوی اخلاقی و عقلانی سالمی برخوردار باشد.

• کودک به خاطر بایدها و نبایدها و مراقبت های افراطی والدین اغلب «خودش» نیست؛ به جای اینکه نقش بگیرد، نقش بازی می کند.اجازه بدهید هنر «خود بودن و خود شدن» را شخصا کشف کند.

• کودک یک ساله ممکن است با دستگاه تناسلی و دیگر قسمت های برهنه بدنش بازی کند و تحریکات و هیجاناتش را بدون هیچ قصد و منظوری تا وقتی که ارام نشده نشان دهد. برای کودک یک ساله هم شورت داشته باشید و بدون شورت او را حمام نبرید.

•  در 2 تا 3 سال ابتدای تولد، هویت و شخصیت جنسی کودک ساخته می شود و شروع به یادگیری درباره وظایف جنسیتی خود می کند، این مرحله دارای کنجکاوی شدید و احساس لذت می باشد و کودک از تولید مثل سوال می کند و نمایش دکترها را بازی می کند.

•  مادران باید توجه داشته باشند که هنگام تعویض پوشک، سبب تحریک دستگاه تناسلی کودک نشوند.

•  برای پیشگیری از بروز زودهنگام هیجانات جنسی در کودکان، از ضربه زدن به باسن کودک خودداری کنید.

• کودکان را از دیدن فیلم های هیولا، جادوگری و صحنه های دلخراش مانع شوید تا دچار کابوس نشوند.

• از دوران کودکی فرزندان را علاقه مند به ورزش تربیت کنید تا در بزرگسالی سلامت جسمی بهتری داشته باشند.

• در جشن های کودکان از نقاشی کشیدن روی صورت آنها خودداری کنید زیرا این کار سبب ایجاد حساسیت های پوستی ناشی از رنگ های شیمیایی می شود.

• هنگام گفتگو با فرزندتان تمام زمام حرف زدن را به عهده نگیرید، به او هم حق حرف زدن بدهید.

• به فرزندتان توضیح دهید محیط خانه و محیط بیرون خانه متفاوت است و بیرون خانه کمتر کسی رفتار ناپسند آنها را تحمل می کند.

• وقتی به فرزندتان «نه» می گویید ولی نمی توانید دلیل قانع کننده ای بیاورید به او بگویید «نمی توانم بگذارم این کار را انجام دهی چون تورا خیلی دوست دارم.»

• وقتی فرزندتان با صدای بلند و توهین آمیز با شما صحبت می کند به هیچ وجه مشابه او جواب ندهید.

• فرزندانتان را بابت رفتار خوبشان تشویق کنید.

• تا می توانید تلاش فرزندانتان را تشویق کنید، نه تمامیت شخصیت او را.

• حواستان به «نه گفتن» تان باشد، وقتی می گویید تا پای جان بایستید. (پدر و مادر باهم در «نه گفتن» همراه شوند.)

• جمله «دوستت دارم» را در طول روز به فرزندانتان بگویید.

  

• میزان عشقی که فرزندان در کودکی از والدین دریافت می کنند پایه و اساس روابطی سالم در آینده برای آنها خواهد شد.

• بازی با کودکان دو نیمکره مغز را فعال می کند، زیاد بازی کنید و بچه ها را لمس کنید تا آنها بخندند. خندیدن ماده ای به نام «آندروفین» در مغز آزاد می کند که باعث می شود در کل روز احساس سرحال بودن کنید.

 

• افراد با محبت، انسان هایی شادتر، با اعتماد به نفس بالاتر، اجتماعی تر و از نظر روحی و روانی سالم تر هستند؛ این افراد کمتر دچار استرس، افسردگی، ترس از صمیمیت و انزوای اجتماعی می شوند پس با فرزندانتان مهربان باشید.
  

  

• قدر لحظات حضور در کنار فرزندانتان را غنیمت بشمرید.

• در طول روز سعی کنید با فرزندانتان ارتباط چشمی مهربان و ملایم برقرار کنید و لبخند بزنید. ارتباط چشمی، صداقت و خلوص نیت و گفتمان، حقیقت ها را نشان می دهد.

• آدم ها هرچه بیشتر محبت دریافت کنند کمتر دچار استرس می شوند؛ فرزندان و همسرتان را در آغوش بکشید.

• بعد از تنبیه فرزندتان زود اوضاع را آرام کنید و کلمات مثبت به فرزندتان بزنید.

• نظم و انضباط بعد از عشق مهمترین چیزی است که هر پدر مادری می تواند به فرزندش بدهد. سخت ترین جنبه تربیتی همین مورد است که اکثر والدین در حال دست و پنجه نرم کردن با آن هستند.

• کار، کار، کار والدین: سعی کنید برای فرزندانتان وقت خالی کنید و بخشی از روز را با آنها سپری کنید.

• انضباط بدون اقتدار بیش از اندازه بچه را لوس می کند و باعث می شود آنها از کمبود عزت نفس رنج ببرند.

• ما به این دلیل تسلیم فرزندانمان می شویم و در برابر آنها کوتاه می آییم که تصور می کنیم به اندازه کافی برای آنها وقت صرف نکردیم.

• والدینی که قانون وضع می کنند و آنها را اجرا می کنند فرزندانی شادتر، متعادل تر و موفق تر دارند.

•  هر وقت به فرزندانتان «نه» گفتید هرگز پاسختان را عوض نکنید. اگر در اجرای قانون سستی به خرج دهید، یا فرزندتان را گیج می کنید یا کاری می کنید که آنها آنقدر کلافه تان کنند که در برابرشان تسلیم شوید.

• بچه ها از والدین ممنون خواهند شد که از آنها در برابر رفتارهای سرکشانه و بی نظمی هایشان محافظت می کنید و برای آنها وقت می گذارید تا ببینید چرا آن رفتارها از آنها سر زده است.

• در مکالمات روزمره اگر کودک کلمه ای را اشتباه گفت شما کلمه درست را در جمله های خود استفاده کنید، او به راحتی خواهد آموخت. تصحیح کردن مستقیم باعث پایین آمدن عزت نفس، خجالتی شدن، احساس بد به خود و دیگران و لکنت زبان می شود.

• برای فرزندتان واضح توضیح دهید کاری که می خواهند انجام دهند چه عواقبی دارد، مثلا بگویید اگر تکالیف مدرسه را انجام ندهی آن وقت باید به معلمت بگویی تکالیفت را انجام ندادی چون می خواستی بازی کنی؛ اینکه برای فرزندتان عواقب کارش را خیلی روشن توضیح دهید بسیار قدرتمندانه عمل می کند تا او را وادار به انجام کاری کنید که شما می خواهید.

• والدین  موفق والدینی هستند که قوانین وضع می کنند و وقتی فرزندشان قانون شکنی کند با او برخورد جدی می کنند.

• به فرزندتان اجازه دهید خودش اشتباهش را اصلاح کند.

• توانایی کودک زیر 3 سال در بازی با موبایل و تبلت هیچ افتخاری ندارد و همین سبب اعتیاد به بازی های کامپیوتری می شود که خطرش از اعتیاد به مواد مخدر کمتر نیست، آسیب مغزی عارضه دیگر آن است. کودک را وادار به تحرک و در ارتباطات تشویق کنید تا سالم رشد کند. کودک در سم 2 تا 7 سالکی می تواند دو تایم نیم ساعته تلویزیون تماشا کند.

 

• وقتی کودک مرتکب اشتباه می شود هرگز نگویید «بچه بدی هستی» بلکه روی رفتار او متمرکز شوید، این را بدانی بچه های خوب هم گاهی اشتباه می کند. اگر کودک به چشم آدمی بد به خود نگاه کند وقتی بزرگتر شود رفتار های بد حتی به نظرشان بدتر هم می آید.

• اگر فرزندتان مرتکب اشتباهی شد خیلی زود عکس العمل نشان ندهید و زود عصبانی نشوید تا بعدا احساس پشیمانی نکنید

• وقتی مسدله ای بین والدین و فرزندان به وجود می آید از فرزندتان بپرسید اگر تو به جای من بودی در چنین موقعیت چکار می کردی؟ این سوال حس مسئولیت پذیری را در فرزند تقویت می کند و باعث می شود در آینده بتواند تصمیماتی درست اتخاذ کند.

• تا می توانید بر سر فرزندتان داد و فریاد نکنید، ممکن است وقتی شما سالخورده شدید آنها بر سر شما فریاد بکشند.

• دروغ نگویید و اجازه ندهید فرزندتان دروغ بگوید، به او یاد دهید اعتماد بین والدین و فرزندان مهمترین عامل ارتباط محکم و خوب است و دروغ آن را از بین می برد.

• قبل از اینکه فرزندتان را به خاطر رفتار بدش تنبیه کنید ابتدا از او بپرسید «چرا آنطور رفتار کرده است» و به او کمک کنید در آینده راه هایی بهتر برای حل مشکلاتش پیدا کند، بعد او را بر اساس عملکرد و دلیل عملکردش تنبیه کنید.

• فقط شما می توانید در رفتار فرزندتان تاثیر بگذارید و هرگز قادر به کنترل آن نیستید، از خداوند برای هدایت فرزندتان کمک بطلبید. کار درست این است که فرزندان خودشان مسیر صحیح را انتخاب کنند با این کار قدرت تصمیم گیری شان را تقویت می کنید و اعتماد به نفش لازم را کسب می نمایند.

• به فرزندانتان رشوه ندهید بلکه جایزه بدهید. جایزه را بعد از اینکه رفتار خوبی از آنها دیدیم می دهیم ولی رشوه را قبل از اینکه رفتاری خوب از فرزندمان ببینیم قول می دهیم. به فرزندتان اجازه دهید بابت رفتارهای مثبت و خوبش احساس خوبی بکند و همین احساس حکم پاداش و انگیزه برای رفتارهای بهتر در آینده خواهد شد.

• به فرزندان یاد دهید زندگی پر از انتخاب است، فرصت هایی را برای تصمیم گیری در اختیارش قرار دهید تا قدرت تصمیم گیری او را تقویت کنید.

• نظم و انضباط خوب و درست یعنی اینکه به فرزندانمان یاد بدهیم مردم چه رفتاری را تحمل می کنند و چه رفتاری را تحمل نمی کنند.

• اگر آنقدر عصبانی می شوید که از تنبیه کردن فرزندتان لذت می برید، حتما ابتدا خودتان به یک مشاور مراجعه کنید.

• اگر قوانین شما در منزل خیلی خشک باشد و یا دلایل کافی برای توضیح قوانین نداشته باشید فرزندانتان به شدت عصبانی می شوند، پس سعی کنید اندکی انعطاف هم داشته باشید و هر چند وقت یک بار هم آنها را تعدیل کنید.

• برای فرزندانتان توضیح دهید به چه دلیل کارشان اشتباه بوده است.(مناسب با سن و خلق و خوی خوش او) او خودش نمی تواند بفهمد.

• وقتی نظر شما و فرزندتان یکی نیست از کاه کوه نسازید و در مورد مسائل پیش پا افتاده بحث نکنید. تلاش شما این باشد که فضای خانه با چشم پوشی از بعضی رفتارها، مثبت نگه داشته شود.

• ارتباط خوب بین والدین و فرزندان زمانی برقرار می شود که هردو طرف اطمینان داشته باشند که دیگری به سخنان آنها گوش می دهد.

 

• زمانی که برای فرزندتان مشکلی پیش می آید و با شما درمیان می گذارد به هیچ وجه نمی خواهند از شما پند و اندرز بشنوند، بلکه صرفا می خواهند با شما درد و دل کنند؛ پس به آنها مجال دتهید تا خودشان راه حل خوب پیدا کنند، آن زمان بیشتر از شما سپاسگذار خواهند شد.

• والدینی که برای تصمیمات فرزندانشان ارزش قائل می شوند بهتر می توانند در برابر تاثیرات خطرناک دوستانشان، جراید، رادیو تلویزیون، موبایل، اینترنت و ... مقاومت کنند.

• بچه ها باید به این درک برسند که ارتباطشان با شما دو طرفه است و آنها صرفا مجری یک سری قوانین خشک و جدی پدر و مادرشان نیستند.

• برای برقراری ارتباط یادتان باشد با هرکدام از فرزندانتان باید شیوه ای متفاوت را بکار بگیرید. تعجب نکنید. در این زمینه از مشاور کمک بگیرید.

• هر پدر و مادری برای رفع مشکل ارتباط با فرزندش ممکن است از دیگری کمک بگیرد، پس وقتی از دیگران کمک می گیرید احساس شکست و بازنده بودن نکنید بلکه آنقدر عاقل بوده اید که فهمیدید خودتان به تنهایی قادر به اداره اوضاع نیستید. (سعی کنید آن شخص الگوی مثبتی داشته و معلم خوبی ها باشد.)

• به فرزندانتان هنر گفتگو با دیگران را آموزش دهید.

• سعی کنید به تمامی فرزندانتان توجه برابر داشته باشید. محققان معتقدند 75% تفاوت های شخصیتی افراد از تفاوتی است که والدین بین فرزندانشان به وجود می آورند.

• سعی کنید هر شب با فرزندتان 10 تا 15 دقیقه صحبت کنید. از او بپرسید آیا سوالی دارد  که از شما بپرسد. فراموش نکنید همانقدر که شما به اتفاقاتی که در طول روز برای آنها می افتد علاقه مند هستید آنها هم به اتفاقاتی که در طول روز برای شما می افتد علاقه مند هستند.

• «نه» گفتن را به فرزندانتان بیاموزید ولی یادتان باشد زیاد از واژه «نه» استفاده نکنید. هر کودک آمریکایی تا زمانی که بزرگ شود بیشتر از صدهزار بار واژه «نه» و «نکن» را می شنود و واژه «بله» را فقط چند هزار بار می شنود. اگر فرزندتان زیاد «نه» بشنود از درخواست کردن اجتناب می کند. سعی کنید در روش گفتگو تغییر ایجاد کنید. اگر کودک درخواست بازی در بیرون خانه را دارد به جای اینکه بگویید: «نه اول باید مشق هایت را بنویسی» بهتر است بگویید: «بله به محض اینکه مشق هایت را نوشتی برو بیرون بازی کن».

•  اگر می خواهید عزت نفس فرزندتان را تقویت شود به نظرات او گوش دهید.

• زمان هایی را در شبانه روز تعریف کنید تا فرزندتان بتواند بی دغدغه با شما صحبت کند و شماهم با حواس جمع به حرف های او گوش دهید.

• تمرکز والدین روی جملات و کلمات منفی اثر مخرب روی تربیت فرزند دارد، تلاش کنید کمتر از واژه های منفی استفاده کنید.من نیازی به کمک تو ندارم، آن کار را نکن، به آن دست نزن، ما نمیتوانیم کل روز را منتظر تو بمانیم، من برای این کارهای تو وقت ندارم، ساکت شو اینقدر حرف نزن، چقدر وول می خوری تکان نخور و ...

• در رفتار های روزانه با فرزندتان از این جملات مثبت زیاد استفاده کنید:

1. تو باعث خوشحالی من می شوی.
2. چقدر شجاع هستی.
3. خیلی باهوشی.
4. تو با استعدادی.
5. افرین که مسئولیت پذیر هستی.
6. تلاشت را بکن کارت را عالی انجام می دهی.
7. تو بچه خارق العاده ای هستی.
8. خنده هایت این خانه را روشن می کند.
9. باورم نمی شود خودت به تنهایی از پسش بر آمدی.
10. از عقایدت خوشم می آید.
11. هرگز نگو نمی توانم.

 

• والدین در تربیت فرزندان هرگز از این جملات استفاده نکنید:

1. تو همیشه دردسر سازی.
2. تو سد راه من هستی.
3. اینقدر خجالتی نباش.
4. تو بچه بدی هستی.
5. تو خیلی بی مسئولیتی.
6. عقلت کجا رفته.
7. عجله کن نمی توانم کل روز را منتظر تو بمانم.

• والدین سوالات منفی نکنید:

1. چه مرگت است؟
2. چرا اینقدر کُند هستی؟
3. چطور تونستی این حرف را بزنی؟
4. چطور تونستی این کار را بکنی؟
5. کی بهت یاد داده اینطوری لباس بپوشی؟

• سوالات مثبت بکنید:

1. چرا تو اینقدر باهوش هستی؟
2. دلت می خواهد امتحانش کنی؟
3. چطور توانستی این مسئله را حل کنی؟
4. ببینم، خودت تنهایی از پسش برآمدی؟

• وقتی تمام وجودتان پر از استرس و عصبانیت است به هیچ وجه با فرزندتان حرف نزنید.

• هرگز فراموش نکنید که فرزندتان نه کامل و بی نقص هستند و نه نسخه کاملا مشابه خودتان. شاید آنها کارها را به شیوه ای که شما می خواهید انجام ندهند ولی نباید تلاش آنها را نادیده بگیرید و کارشان را نادرست جلوه بدهید، بدتر این است که آن کار را از او بگیرید و خودتان انجام دهید که اگر این کار را کردید به اعتماد به نفس آنها آسیب زدید.

• هر سوال فرزندتان را جدی بگیرید و آن را پیش پا افتاده ننگرید.

• رفتارهای  مثبت یا منفی در فرزندان، نتایج رفتارهای مثبت و منفی والدین است.

• بچه ها وقتی بزرگتر می شوند به راحتی نمی تواند راجع به افکار شخصی شان با شما صحبت کنند. «صبور باشید» به آنها نشان دهید از صمیم قلب مایلید بدانید در زندگی آنان چه اتفاقی افتاده است و مطمئن باشید آنها پس از مدتی با شما خیلی راحت درد و دل خواهند کرد.

• به فرزندانتان بیاموزید برای افکار و تجربه های انسان های دیگر ارزش قائل شوند حتی اگر با افکار و تجربه های خودشان فرق داشته باشد.

• در بیشتر مواقع وقتی بچه ها درباره اتفاقی که برای آنها افتاده است حرف میزنند به دنبال اظهار نظر، سخنرانی یا پند و اندرز نیستند. آنها می خواهند فقط یک نفر به حرف های آنها گوش دهد. بچه ها وقتی ببینند شما به دقت به حرف های آنها گوش داده اید و آن را دوباره از دهان شما بشنوند خیلی بهتر می توانند آن مشکل را تجزیه و تحلیل کنند و به تنهایی به حل آن بپردازند.

• فراموش نکنید بچه ها برای خوشحال کردن والدینشان حاضر به انجام هر کاری هستند. سعی کنید برای گوش دادن به حرف های فرزندتان برای آنها وقت بگذارید.

• سعی کنید به هیچ وجه به فرزندتان کلمات تحقیر آمیر و یا نیش و کنایه نزنید چون با این حرف ها نه تنها به جایی نمی رسید بلکه به شدت رابطه تان را با او به نظر می اندازید.

 

• یکی از مهم ترین مسائلی که فرزندان بایستی از والدین بیاموزند این است که استقلال رای داشته باشند و خودشان بتونند تصصمیم گیری کنند.

• وقتی با فرزندتان صمیمی صحبت می کنید حتی مراقب زبان بدنتان هم باشید که تقویت کننده باشد نه تضعیف کننده.

• اگر فرزند شما احساس کند برای نظریاتش ارزش قائل هستید حتی اگر در نهایت تصمیمی مخالف تصمیم او بگیرید باز هم خوشحال و راضی خواهد بود.

• هرکاری که فرزندتان انجام می دهد یک نتیجه ای دارد مثلا تلاش برای درس خواندن نتیجه اش قبولی در دانشگاه، تمرین های مستمر ورزشی نتیجه اش قهرمانی و ... شما باید قبل از اینکه فرزندتان به آن نتایج برسد از تلاش و کوشش او، قدرت، اراده، صبر و تحملش تعریف و تمجید کنید.

• اگر فرزندتان را بابت رفتار بد تنبیه می کنید حتما بگویید کجای کارش اشتباه بوده است، اگر این موضوع را نگویید آنها هرگز درس لازم را نخواهند آموخت.

• اگر الگوی خوبی برای کودکانتان نباشید او رفتار بد شما را به ارث می برد.

• فرزندان واژه های «همیشه» و «هرگز» را غیر عادلانه می دانند، سعی کنید در مکالمات روزانه از این دو واژه استفاده نکید.

• وقتی در حال گفتگو با فرزندتان هستید تمام زمام امور در دست شما نباشد، به او هم فرصت دهید نظراتش را بگوید.

• تقویت عزت نفس در فرزندان کاری مشکل است. زمانی عزت نفس در فرزندان رشد می کند که خودشان اختیار کارهایشان را به عهده گیرند، میل به این وظیفه را در فرزندان ایجاد کنید، اجازه دهید خودشان علایقشان را کند و کاو کنند، با این روش شما احساس مهم بودن را در فرزندتان پر رنگ می کنید. سپردن وظایف امور منزل به فرزندتان او را در این زمینه پرورش می دهد، اگر به فرزندتان احترام بگذارید آنها می فهمند که از اعضای مهم جامعه محسوب می شوند و با این روش عزت نفسشان افزایش پیدا می کند.

• اگر فرزندانی موفق می خواهید کار آنها را تمجید کنید؛ آفرین که خودت حمام کردی،آفرین که به وقت آماده شدی. وقتی کار آنها تمجید می شود یاد می گیرند که با کمال میل آنها را تکرار کنند. اگر فرزندان احساس تعلق به خانواده داشته باشند خیلی بهتر می توانند از قوانین خانوادگی پیروی کنند این فرزندان کمتر به ورطه ناهنجاری های اجتماعی(مواد مخدر،سیگار و ...) می افتند.

• برای فرزندان وقتی را جهت ورزش در نظر داشته باشید، جسم سالم را در گرو ورزش بدانید تا آنها هم کنار شما سالم بدانند.

• مراکز هنری، ذهن فرزندتان را خلاق می کنند، سعی کنید فرزندتان را با این مراکز از جمله تئاتر آشنا کنید.

• در زمان درگیری فرزندتان شما حکم راهنما داشته باشید، فرصت دهید تا خودشان مشکلاتشان را حل کنند.

• به فرزندانتان مهارت های خانه داری و زندگی داری را آموزش دهید.مهارت های خانه داری: چیدمان سفره، آویز نمودن لباس های شسته شده، گرد گیری خانه، پختن غذاهای حاضری، اتو کردن لباس ها و ...
  مهارت های زندگی داری: خرید میوه از سن 5 سالگی به بعد، آشنایی با خیابان ها و مراکز تفریح شهر، آشنایی با کتابخانه ها، استفاده از تاکسی و اتوبوس، سخنرانی در محافل، دوچرخه سواری در بیرون منزل و ...
  او را در این کارها تشویق و تمجید کنید تا اعتماد به نفس او بالا رود.

•  در کلمات روزمره با فرزندتان مودب باشید؛ از کلمات لطفا، ببخشید، اگر ممکن است، ممنون و ...  زیاد استفاده کنید. اگر او را مودب تربیت کنید در جامعه از محبوبیت بیشتری برخوردار می شود.

 

 

• والدین عزیز، هنگام صحبت کردن با فرزندتان ارتباط چشمی برقرار کنید(البته به جز هنگام خشم).

• موقع خروج فرزندتان از خانه (زمان خداحافظی) برای او آرزوی موفقیت کنید و برایش دعا کنید که در کارش موفق باشد و این جملات را بلند بگویید تا او بشنود.

• به بچه بگویید:«خودت به تنهایی می توانی از پس انجام این کار برآیی».

• سعی کنید رفتار های درست را یاد بگیرید و آنها را انجام دهید. اولین الگوی رفتار های درست در خانواده، والدین هستند. اگر بچه ها رفتارهای درست را ببینند تلاش می کنند الگوبرداری کنند.

• نزد دیگران از رفتارهای درست و خوب فرزندتان تعریف کنید، اینگونه تعریف کردن باعث می شود آنها احساس خارق العاده بودن بکنید.

• وقتی در گفتگو با دوستتان می گویید «فرزندم صبح ها دیر بیدار می شود» و این جمله را فرزندتان بشنود باعث می شوید «دیر بیدار شدن» تقویت گردد. بگویید زود بیدار شدن خوب است و خیلی از کارهای عقب افتاده را در آن زمان می توان انجام داد.

• مقایسه نکید، مقایسه باعث می شود فرزندتان دیگر تنواند نقطه قوت خود را ببیند. حتی مقایسه با والدین، «از مادرت یاد بگیر»، رشد فرزندان را متوقف می کند و عزت نفس آنها را پایین می آورد.

• به بچه ها بگویید احساساتشان را بدون لطمه زدن به دیگران ابراز کنند.

• یکی از رفتارهایی که عزت نفس را بالا می برد این اس که از او بخواهید کاری را که بلد است به شما هم یاد بدهد.(بازی، اشنایی با کامپیوتر، شعبده بازی و ...)

• از زمان کودکی به فرزندان آموزش درست غذا خوردن و غذای سالم خوردن را بدهید تا در بزرگسالی بهتر بتواند از عادت های غذایی خوب پیروی کند.

• به فرزندانتان احترام بگذارید زمای که می خواهند برای شما شعر بخوانند یا تئاتر بازی کنند سعی کنید مودب و با توجه بنشینید و گوش دهید.

• بچه ها هرچه مهارت های بیشتری داشته باشند اعتماد به نفس بیشتری در جامعه خواهند داشت. سعی کنید بسیاری از کارها را به خودشان واگذار کنید تا در آن کار تبحر کافی را کسب نمایند.

• با استفاده از برنامه های آموزشی تلویزیون، اینترنت و ... کودک را با درون بدنش آشنا کنید با این روش او هم از بدنش بهتر مراقبت خواهد کرد.

• کاری کنید که فرزندتان پی ببرد که خوب درس خواندن در مدرسه چقدر حائز اهمیت است.

• وقتی برای کودک کتاب می خوانید ارتباط عاطفی بین شما و فرزندتان برقرار می شود ضمنا او تشویق می شود که اهل کتاب خواندن شود.

• یکی از روش های کتاب خواندن، روش خانوادگی است یعنی همه اعضای خانواده یک کتاب دوست داشتنی را هرکدام یک صفحه بخوانند.

• در پایان کتاب از کودکتان بپرسید «از کدام قسمت خوشش آمده»، «از این داستان چی یاد گرفتی؟». بچه ها خوشحال می شوند صاحب نظر باشند. بهتر است در پایان جواب ها یادگیری خودتان از کتاب را هم بگویید.

• تلاش کنید با معلم های فرزندتان ملاقات داشته باشید، دوستان فرزندتان را بشناسید، آنها را به منزل دعوت کنید و در فعالیت های فوق برنامه به او کمک و راهنمایی اش کنید.

 

• روش استفاده از کامپیوتر را از کودکی بیاموزید تا در بزرگسالی از لحاظ تحصیلی ضرر نکنید.

• فرزندانتان را به کار گروهی تشویق کنید چون فعالیت های گروهی ایجاد قدرت می کند.

• پس انداز و سرمایه گذاری را به فرزندتان آموزش دهید. در ضمن او را تشویق کنید بخش اندکی از پولشان را به نیازمندان ببخشد.

• خوب صحبت کردن در ملا عام کلید موفقیت در هر کاری است، سعی کنید این روش را به فرزندتان بیاموزید.

• عملکرد بچه هایی که صبحانه می خورند خیلی بهتر از بچه هایی است که صبحانه نمی خورند. چنین بچه هایی در مدرسه کمتر دچار اضطراب و افسردگی می شوند.

• بچه ها باید بدانند که نباید به وسایل شخصی خودشان یا دیگران آسیب بزنند. به آنها یاد دهید چنین رفتارهایی غیر محترمانه و آزار دهنده ای، غیر قابل قبول و بر خلاف ارزش های خانوادگی تان است.

• به بچه ها هشدار دهید که تبلیغات تلویزیونی فریب دهنده هستند و تلویزیون صرفا سعی دارد سناریو های فریبنده خلق کند و اجناس را به طور مبالغه آمیز نمایش دهد. بچه ها نباید خودشان را با شخصیت های برنامه های تلویزیونی مقایسه کنند و خود را مجبور به خرید تبلیغات خوراکی تلویزیون کنند.

•  بچه ها را از دیدن فیلم های تلویزیونی خشن دور کنید، این فیلم ها می تواند در فرزندتان رفتارهای خسمانه، ترس، اضطراب، افسردگی، کابوس های شبانه و استرس ایجاد کند.

• نوجوانانی که طبق برنامه منظم شام و صبحانه را با خانواده می خورند کمتر به سیگار و مواد مخدر و عادت های مضر دیگر روی می آورند.

• تا می توانید سرگرمی های دیگر را جانشین تلویزیون کنید.

• فرزندان را تشویق کنید با دوستان خوب ارتباط برقرار کند و به شدت او را از معاشرت با دوستان بد و ناباب منع کنید. دوستان بد حس شادی و اعتماد به نفس را در فرزندان از بین می برند و زحمات چندین ساله والدین را نابود می کنند.

• دوستان فرزندانتان را در منزل تان دور هم جمع کنید برای آنها خوراکی متنوع تهیه کنید وسایل بازی سالم مثل پینگ پونگ فراهم کنید تا به آنها خوش بگذرد و این فعالیت ها باعث شود دوستان در خانه شما دور هم جمع شوند تا در مرکز خرید یا بازار و یا خانه کسان دیگر.

• به فرزندانتان آموزش دهید در تنهایی بی هدف نباشند و با تنهایی مانوس باشد تا زمانی که می خواهد روی پای خودش بایستد و بدون حمایت خانواده کارهایش را انجام دهد شوکه نشود. خودتان هم از تنهایی ننالید چون رفتار شما در فرزندتان تاثیرگذار خواهد بود.

•  سعی کنید بدانید فرزندتان کجا هست و با چه کسانی الان معاشر هست. اگر اینطوری باشید کمتر به او پیشنهاد رفتارهای مخاطره آمیز می دهند.

• ارزش های خوب را برای خودتان تعریف کنید و آن را به فرزندانتان بیاموزید تا فرزند شما ارزش های تعریف شده داشته باشد و دوستان او هم جذب ارزش های او شوند نه جذب خود او.

• به فرزندتان بیاموزید ادب اگر در منزل خوب است در منزل دوستان لازم تر است. بچه های مودب روی تخم چشم همه جای دارند.

• بچه ها هرقدر با خانواده لذت بیشتری ببرند تاثیر خانواده در آنها بیشتر می شود.

• ارزش های طایفه ای را در خانواده عنوان کنید تا سبب افتخار فامیلی شود.

• وقتی عکس فرزندتان در کیف پولتان باشد او می فهمد که برایتان مهم است.

• ما غالبا در جشن تولد فرزندانمان فقط کادو و کیک می خریم در حالی که نامه ای بنویسیدو فعالیت های ویژه او را در سالی که گذشت مکتوب کنید و احساسات خودتان هم در غالب نامه یادآوری کنید و در مراسم جشن تولد بخوانید سپس این نامه را نگه دارید و در 30 سالگی به او بدهید، این فعالیت سبب انسجام خانوادگی  می شود و تقوییت روابط را به وجود خواهد آورد. این هدیه بهترین هدیه ماندگار در زندگی هاست.

• وقتی فرزندتان کوچک است به او احترام بگذارید و از خودتان برای او مایه بگذارید تا در زمان پیری، از شما مراقبت کند و سرای سالمندان را تجربه نکنید.

• هر سال با کل اعضای خانواده عکس دسته جمعی داشته باشید و آنها را آرشیو کنید. وقتی فرزندان بزرگ می شوند دیدن این عکس ها برای او لذت بخش خواهد بود.

• زمانی را صرف کنید تا در کارهای فرزندتان مشارکت داشته باشید تا به او ثابت شود که واقعا مهمترین شخص در زندگی شما هست. بی توجهی والدین خانواده را دچار مشکل می کند.

• چشم و هم چشمی را در میان فرزندانتان تقویت نکنید.

• اگر فرزندان ما انگیزه دادن به خود را بیاموزند، در برابر انتقادهای دیگران مصون خواهند ماند.

• به فرزندان بیاموزید در خانه اهدافی برای خود داشته باشند، اگر هدف انتخابی با خانواده سازگار نبود او را تشویق کنید به دنبال هدفی دیگر برود.

• سعی کنید اولین نفری باشید که تلاش های فرزندتان را تشویق می کنید و آفرین می گویید.

• در مراسم مذهبی حضور پیدا کنید و فرزندانتان را در این مراسم شرکت دهید، شرکت در این مراسم سبب ارتباط بین خانواده های جامعه می شود و دانستن اصول معنوی یا مذهبی در این مراسم برای شکل گیری هویت فرزندتان ضرورت است. اینگونه بچه ها اجتماعی تر و آرام ترند.

• بچه ها را کمال گرا تربیت نکنید که دچار استرس شوند، انسان های کمال گرا کمتر تمایل به انجام کار های نو و تازه دارند و می ترسند که موفق نشوند. هیچکس کامل نیست. بچه ها را تشویق کنید دل به دریا بزنند و اشکالی ندارد گاهی موفق نشوند.

• به فرزندانتان پول بدهید تا صدقه بدهند و با نیازمندان جامعه آشنا باشند. این کار باعث می شود به خاطر داشته هایشان از گذا شکرگزاری کنند.

• شبکه مستند صدا و سیما را برای فرزندانتان جذاب کنید. حضور در طبیعت برای فرزندان ابتدا نیاز به تصویر سازی دارد. درباره عظمت طبیعت با آنها گفتمان کنید.

• ·اگر كودكـي بـا انـتـقــاد زندگــي كند مي‌آموزد كه محكوم كند.
• ·اگر كودكي با عناد و دشمني زندگي‌ كند مي‌آموزد كه بجنگد.
• ·اگر كودكي بـا تـــــرس زندگــي كنـد مي‌آموزد كه بهراسد.
• ·اگر كودكي با تـــرحّـــم زندگـــي كند مي‌آموزد كه احساس بدبختي كند.
• ·اگر كودكي با تـمـسخــر زندگـــي كند مي‌آموزد كه شرمنده باشد.
• ·اگر كودكي باشــرمندگي زندگــي كند مي‌آموزد كه احساس گناه كند.
• ·اگر كودكي با تـشـويــق زندگـــي كند مي‌آموزدكهاعتمادبه‌نفس‌داشته باشد.
• ·اگر كودكي با بـردبــــاري زندگـي كند مي‌آموزد كه صبور باشد.
• ·اگر كودكي با تــأييـــد زندگــــي كند مي‌آموزد كه خودش رادوست بدارد.
• ·اگر كودكي با شناخــــتزندگـــي كند مي‌آموزد كه داشتن‌هدف درزندگي پراهميت است.
• ·اگر كودكي با تعــــاون زندگــــي كند مي‌آموزد كه سخاوتمندي يعني چه؟
• ·اگر كودكي با صداقت‌‌و انصافزندگي كند مي‌آموزد كه حقيقت و عدالت كدام است.
• ·اگر كودكـي بــا ايمنــي زندگــــي كند مي‌آموزد كه بخود واطرافيانشاعتماد داشته‌‌باشد.
• ·اگر كودكي با آرامـــشزندگــــي كند مي‌آموزد كه بدون اضطرابزندگي كند.

راستي كودك شما با چه چيز زندگي مي‌كند؟